Xurxo Abuín pretende que a parroquia máis populosa de Vilagarcía entre por pleno dereito non reparto dous fondos estatais.


-¿Cal é ou sentimento que impera lestes días na súa parroquia?

-Ou de inxustiza, porque a Rubiáns se lle está discriminando e alguén debería explicar as razóns. Eu podo chegar a entender que na primeira lista de fondos non aparecera esta zona pero unha vez que se lle explica a situación, ou normal sería sentar a facer números, pero está visto que non queren.

-¿Esperaba que Rubiáns chegase a coller ou protagonismo que acadou nesta última semana?

-Non. De feito, se me din en Noiteboa que ía a estar na prensa a diario, non daría crédito. Paréceme incrible, aínda que algo terá que ver coa falta de actividade política de Ravella.

-¿Que pide a asociación de veciños O Souto?

-Queremos que Rubiáns teña unha praza pública dá que sentirnos orgullosos. Que haxa un parque con bancos, fontes, un estanque, mobiliario urbano de calidade, zonas axardinadas, parque infantil, un acceso ben delimitado, que haxa bolardos abatibles, impedir vos trompos dous coches, poñer prazas de aparcamento... e ou que se faga, que se faga con materiais de calidade.

-Pero rexeitan a opción de financiar a obra cos fondos dá Deputación...

-Se, porque de xeito evidente é insuficiente. Aquí fai falla moito máis que 149.000 euros e ou peor é que cando fixeron públicos vos orzamentos anticrise, a Deputación aínda non informase dous seus fondos. Despois foi cando agarráronse a eles como a un cravo ardendo.

-¿Que faría Xurxo Abuín con seis millóns e medio de euros de investimento?

-Reuniría a todas as asociacións de veciños e a todos vos grupos políticos para intentar buscar un consenso. Posiblemente a relación de obras a realizar non satisfaríame pero nun consenso ninguén pode pretender que todas as súas expectativas se cumpran.

-¿Cal é ou punto non que máis discrepa do repartición?

-Hai dous que me parecen disparatados: Ou dá leira do doutor Carús e ou de Rei Daviña. Estamos en plena crise e coas carencias que existen non rural non se entenden vos criterios de repartición. Isto é como a lotería, tócache unha vez e non volverá pasar.

(Fuente: La Voz De Galicia)