En marzo do 2003, o pleno de Vilagarcía aprobaba de forma inicial unha completa normativa para a regulación das antenas de telefonía móbil e estruturas emisoras similares. A medida xustificábase pola crecente preocupación cidadá que causaban a proliferación deste tipo de aparellos. Por entón, na cidade contabilizábanse ata catorce.

Límites rigorosos e estritos

Aquela ordenanza resultaba certamente restritiva. Así, as radiacións máximas permitidas situábanse moi por baixo do que recolle a normativa estatal, fixando un límite de potencia de radiación electromagnética de dez watts por centímetro cadrado. Por outra banda, ningún destes equipos podería situarse a menos de cen metros de garderías, centros escolares nos que se imparta educación infantil e ciclos obrigatorios, así como instalacións sanitarias e de atención á terceira idade.

O contencioso de Rubiáns

Foi, precisamente, o seu rigor o que xogou unha mala pasada á ordenanza, que non chegou a ser aprobada definitivamente. A razón obedece un recurso contencioso administrativo presentado contra a negativa do Concello e a Comisión Provincial de Medio Ambiente a conceder unha licenza. A antena, naquela ocasión, pretendíase situar a escasos metros da escola de Rubiáns. Tanto o Concello como o organismo ambiental aplicaron, para iso, a normativa municipal. Pero o tribunal considerou que, sendo as competencias na materia do Estado, ningunha regulación local podía ser máis restritiva que a norma estatal, como sucedía en Vilagarcía. E obrigou a reiniciar o expediente

(Fuente: La Voz)